کد مطلب:41806 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

حكومتي كه خداوند به سليمان عطا كرد چه مواهب و امتيازات ويژه​اي داشت؟

1- اولين موهبت خداوند به سليمان تسخير بادها به عنوان يك مركب راهوار بود، چنانكه مي​فرمايد «ما باد را مسخر او ساختيم تا مطابق فرمانش به نرمي حركت كند، و به هر جا او اراده نمايد برود». ص/36.

مسلّم است يك حكومت وسيع و گسترده بايد از وسيله ارتباطي سريعي برخوردار باشد، تا رئيس حكومت بتواند در موقع لزوم به سرعت از تمام مناطق كشور سركشي كند، و خداوند اين امتياز را به سليمان داده بود.

2- موهبت ديگر خداوند به سليمان(ع) مسأله تسخير موجودات سركش و قرار دادن آن در اختيار او براي انجام كارهاي مثبت بود. چنانكه قرآن مي​گويد «و شياطين را مسخر او ساختيم، و هر بنا و غواصي از آنها را سر بر فرمان او نهاديم» ص/37. تا گروهي در خشكي هر بنائي مي​خواهد براي او بسازند، و گروهي در دريا به غواصي مشغول باشند و به اين ترتيب خداوند نيروي آماده​اي را براي كارهاي مثبت در اختيار او گذاشت، و شياطين كه طبيعتشان تمرد و سركشي است آنچنان مسخر او شدند كه در مسير سازندگي و استخراج منابع گرانبها قرار گرفتند. در موارد متعدّدي قرآن مجيد به اين معني اشاره كرده كه شياطين مسخر سليمان بودند، و براي او فعاليتهاي مثبتي داشتند ،منتها گاهي مانند اينجا تعبير به «شياطين» شده، و گاهي تعبير به «جن» شده است.

«جن» موجودي است كه از نظر ما پوشيده است، اما داراي عقل و شعور و قدرت مي​باشد، همچنين مؤمن و كافر است، و هيچ مانعي ندارد كه به فرمان خدا در اختيار پيامبري قرار گيرند و به كارهاي مفيد مشغول شوند.

3- موهبت ديگر خداوند به سليمان مهار كردن گروهي از نيروهاي مخرب بود، زيرا به هر حال در ميان شياطين افرادي بودند كه به عنوان يك نيروي مفيد و سازنده قابل استفاده به حساب نمي​آمدند، و چاره​اي جز اين نبود كه آنها در بند باشند، تا جامعه از شر مزاحمت آنها در امان بماند، چنانكه قرآن مي​گويد «و گروه ديگري از شياطين را در غل و زنجير تحت سلطه او قرار داديم». ص/38.

4- چهارمين موهبت خداوند به سليمان اختيارات فراواني بودن كه دست او را در اعطا و منع باز مي​گذارد، «به او گفتيم اين عطا و بخشش ماست به هر كس مي​خواهي (و صلاح مي​بيني) ببخش و از هر كس مي​خواهي (و صلاح مي​داني) امساك كن و حسابي بر تو نيست». ص/39.

5- پنجمين و آخرين موهبت خداوند بر سليمان مقامات معنوي او بود كه خدا در سايه شايستگيهايش به او مرحمت كرده بود، چنانكه قرآن مي​فرمايد «براي او (سليمان) نزد ما مقامي بلند و والا و سرانجامي نيكو است.» ص/40.

اين جمله در حقيقت پاسخي است به آنها كه ساحت قدس اين پيامبر بزرگ را به انواع نسبتهاي ناروا و خرافي ـ به پيروي آنچه در تورات كنوني آمده است ـ آلوده ساخته​اند، و به اين ترتيب او را از همه اين اتهامات مبرا مي​شمرد، و مقام او را نزد خداوند گرامي مي​دارد، حتي اين تعبير كه خبر از عاقبت نيك او مي​دهد ممكن است اشاره به نستب ناروائي باشد كه در تورات آمده كه سليمان به خاطر ازدواج با بت​پرستان سرانجام به آئين بت​پرستي تمايل پيدا كرد! و حتي دست به ساختن بتخانه​اي زد! قرآن با اين تعبير خط بطلان بر تمام اين اوهام و خرافات مي​كشد.

---

قصه هاي قرآن

حضرت آيت الله مكارم شيرازي